کد مطلب:936 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:62

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

كرامت چيست؟ چگونه مي توان در طريق كرامت گام برداشت؟ و انسان هاي كريم در نزد خداوند از چه مقامي برخوردار مي باشند؟

كرامت به معناي دوري از پستي و فرومايگي است و روح بزرگوار و منّزه از هر پستي را كريم گويند.

كرامت در مقابل دنائت، ذلّت و خواري است و براي رسيدن به قلّه ي بلند كرامت بايد به سلاح تقوا و پرهيزگاري مجهّز گشت، و تقوا آن است كه انسان از هر چه او را به گناه وا مي دارد، دوري نمايد.

به فرموده حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام): آنكس كه تقوا پيشه كند به آنچه كه دوست دارد جاودانه دسترسي پيدا مي كند، خدا او را در منزل كرامت خويش مسكن مي دهد. خانه اي كه مخصوص خداست. سقف آن عرش پروردگاري و روشنايي آن از جمال الهي و زائرانش فرشتگان، و دوستان و همنشينانش پيامبران الهي مي باشند.

جواب تفصيلي: (48)

كرامت به معناي دوري از پستي و فرومايگي است و روح بزرگوار و منزّه از هر پستي را كريم گويند.

لئيم ضد كريم است.(2) لئامت و دنائت به يك معني است و لذا دنائت در برابر كرامت و دني در مقابل كريم است.

كرامت از ديدگاه روايات حضرات معصومين (سلام الله عليهم اجمعين)

به فرموده رسول مكرم اسلام (صلي الله عليه وآله): خداي بزرگ كريم است و كَرَم را دوست مي دارد.

و به فرموده اميرالمؤمنين علي (عليه السلام): كسي كه قبل از سؤال مي بخشد كريم است.(5) حوادث ناگوار در روح كريم اثر نمي گذارد.


- كريم انساني است كه از حرام اجتناب كند و از همه عيب ها منزّه و پاك باشد.

انسان كريم از چيزي كه لئيم به آن فخر مي كند مُنزجر است.

- كريم انساني است كه آبروي خود را با مال حفظ مي كند ولي لئيم كسي است كه مال را به وسيله آبرو حفظ مي كند.

- اگر كسي روح را به كرامت و عظمت بشناسد همه دنيا در چشمش كوچك مي شود.

راه رسيدن به ساحت كرامت

دئانت در برابر كرامت و دني در مقابل كريم است و چون دني و دئانت و دنيا هم ريشه اند از اين رو نمي توان كرامت و بزرگواري را در دوستي دنيا جستجو نمود، چراكه به فرموده ي حضرت امير (عليه السلام): دنيا انسان را خوار و ذليل مي كند.(7) و كرامت نقطه ي مقابل ذلّت و خواري است. بايد براي رسيدن به قلّه ي بلند كرامت به سلاح پرهيز از گناه و دنياطلبي و هوي و هوس، و در يك كلمه به سلاح تقوا مجهّز گشت. به فرموده ي اميرالمؤمنين علي (عليه السلام): كرامت بدون تقوا حاصل نمي شود.

به فرموده خداي بزرگ در قرآن كريم: با كرامت ترين (گرامي ترين) شما نزد خداوند با تقواترين شماست،(9) و به فرموده اميرالمؤمنين علي (عليه السلام): كليد كَرَم، تقوا است.

به فرموده ي حضرت امير(عليه السلام): تقوا آن است كه انسان از هر چه او را به گناه وا مي دارد، دوري نمايد.(1) آن حضرت مي فرمايد: همانا تقوا و ترس از خدا، داروي بيماري دل ها، روشنايي قلب ها، و درمان دردهاي جسم ها، مَرْهم زخم جان ها، پاك كننده پليدي ارواح و روشنايي بخش تاريكي چشم ها و امنيت در نا آرامي ها و روشن كننده تاريكي هاي شماست. پس اطاعت خدا را پوشش جان، نه پوشش ظاهري، قرار دهيد و با جان نه با تن فرمانبردار باشيد تا با اعضاء و جوارح بدنتان در هم آميزد و آن را بر همه ي امورتان حاكم گردانيد. اطاعت خدا را راه ورود به آب حيات، شفيع گرفتن خواسته ها، پناهگاه روز اضطراب، چراغ روشنگر قبرها، آرامش وحشت هاي طولاني دوران برزخ و راه نجات لحظات سخت زندگي قرار دهيد. زيرا اطاعت خدا وسيله ي نگهدارنده از حوادث هلاك كننده، و جايگاه هاي وحشتناك كه انتظار آن را مي كشيد، و حرارت آتش هاي برافروخته است. پس كسي كه تقوا را انتخاب كند، سختي ها از او دور گردند، تلخي ها شيرين و فشار مشكلات و ناراحتي ها بر طرف خواهند شد و مشكلات پياپي و خسته كننده آسان گرديده و مَجد و بزرگي از دست رفته چون قطرات باران بر او فرو مي بارند. رحمت باز داشته حق باز مي گردد و نعمت هاي الهي پس از فرو نشستن به جوشش آمده و بركات تقليل يافته فزوني مي يابند.

كرامت و روح الهي

قرآن كريم گوهر اصلي انسان را به عنوان يك موجود شريف و كريم معرفي مي كند كه اگر انسان كريم بشود راه طبيعي خويش را پيموده و گوهر اصيل خود را بازيافته است و چون اطاعت و صعود، مناسب با گوهر اصلي انسان است بنابراين عصيان و سقوط بر انسان تحميل است، اما كرامت چنين نيست زيرا گوهر آدمي كريم است. خداي بزرگ مي فرمايد: ما انسان را گرامي داشتيم.(3) چون در خلقت او گوهري كريم به كار رفته است. اگر انسان مانند ساير موجودات فقط از خاك خلق مي شد، كرامت براي او ذاتي يا وصف اوّلي نبود. ولي انسان داراي فرع و اصلي است; فرع او به خاك بر مي گردد و اصل او به الله
منسوب است. خداي كريم در قرآن مجيد روح را به خود نسبت داد و جسم را كه به خاك و طبيعت مرتبط است. به طين منسوب كرد.(1) نفرمود من انسان را از گل و روح مجرّد خلق كردم بلكه انسان را از گل ساختم، سپس از روح خود در او دميدم و چون روح انساني به خداوندي كه معلم اكرم است مرتبط مي باشد. پس سهمي از كرامت دارد و روح الهي به معناي روح كرامت است.

پاداش انسان هاي كريم

به فرموده ي حضرت اميرالمؤمنين علي (عليه السلام): خدا شما را به پرهيزكاري سفارش كرد و آن را نهايت خشنودي خود و خواستش از بندگان قرار داده است. پس بترسيد از خدايي كه در پيشگاه او حاضريد و اختيار شما در دست اوست و همه ي حركات و حالات شما را زير نظر دارد. اگر چيزي را پنهان كنيد مي داند و اگر آشكار كرديد ثبت مي كند. براي ثبت اعمال، فرشتگان كريم و بزرگواري را گمارده كه نه حقّي را فراموش و نه باطلي را ثبت مي كنند. آگاه باشيد آن كس كه تقوا پيشه كند و از فتنه ها نجات مي يابد، و با نور هدايت از تاريكي ها مي گريزد و به آنچه كه دوست دارد جاودانه دسترسي پيدا مي كند. خدا او را در منزل كرامت خويش مسكن مي دهد، خانه اي كه مخصوص خداست، سقف آن عرش پروردگاري و روشنايي آن از جمال الهي و زائرانش فرشتگان و دوستان و همنشينانش پيامبران الهي مي باشند.